Trata de Cerrando Circulos

  Esta cita la he copiado de un blog amigo, pero como me gusto, la he querido incorporar a mi blog.Yo siempre cuento que mi vida se divide en etapas, bastante delimitadas; que no circulos, porque los circulos te llevan otra vez al principio; lo mio són como paralelas.Un dia tendré que pensar en que paralela estoy. En estos momentos creo estoy cerrando una y abriendo una de nueva, quizás mejor, esto nunca se sabe, pero de momento es así. Ojala, esta última ha sido durilla.

 

Cerrando Círculos

Siempre es preciso saber cuándo se acaba una etapa de la vida. Si insistes en permanecer en ella más allá del tiempo necesario, pierdes la alegría y el sentido del resto. Cerrando círculos, o cerrando puertas, o cerrando capítulos, como quieras llamarlo. Lo importante es poder cerrarlos, y dejar ir momentos de la vida que se van clausurando.

¿Terminó tu trabajo?, ¿Se acabó tu relación?, ¿Ya no vives más en esa casa?, ¿Debes irte de viaje?, ¿La relación se acabó? Puedes pasarte mucho tiempo de tu presente "revolcándote" en los porqués, en devolver el cassette y tratar de entender por qué sucedió tal o cual hecho. El desgaste ya a ser infinito, porque en la vida, tú, yo, tu amigo, tus hijos, tus hermanos, todos y todas estamos encaminados hacia ir cerrando capítulos, ir dando vuelta a la hoja, a terminar con etapas, o con momentos de la vida y seguir adelante.

No podemos estar en el presente añorando el pasado. Ni siquiera preguntándonos porqué. Lo que sucedió, sucedió, y hay que soltarlo, hay que desprenderse. No podemos ser niños eternos, ni adolescentes tardíos, ni empleados de empresas inexistentes, ni tener vínculos con quien no quiere estar vinculado a nosotros. ¡Los hechos pasan y hay que dejarlos ir!

Por eso, a veces es tan importante destruir recuerdos, regalar presentes, cambiar de casa, romper papeles, tirar documentos, y vender o regalar libros.

Los cambios externos pueden simbolizar procesos interiores de superación.

Dejar ir, soltar, desprenderse. En la vida nadie juega con las cartas marcadas, y hay que aprender a perder y a ganar. Hay que dejar ir, hay que dar vuelta a la hoja, hay que vivir sólo lo que tenemos en el presente…

El pasado ya pasó. No esperes que te lo devuelvan, no esperes que te reconozcan, no esperes que alguna vez se den cuenta de quién eres tú… Suelta el resentimiento. El prender "tu televisor personal" para darle y darle al asunto, lo único que consigue es dañarte lentamente, envenenarte y amargarte.

La vida está para adelante, nunca para atrás. Si andas por la vida dejando "puertas abiertas", por si acaso, nunca podrás desprenderte ni vivir lo de hoy con satisfacción. ¿Noviazgos o amistades que no clausuran?, ¿Posibilidades de regresar? (¿a qué?), ¿Necesidad de aclaraciones?, ¿Palabras que no se dijeron?, ¿Silencios que lo invadieron? Si puedes enfrentarlos ya y ahora, hazlo, si no, déjalos ir, cierra capítulos. Dite a ti mismo que no, que no vuelven. Pero no por orgullo ni soberbia, sino, porque tú ya no encajas allí en ese lugar, en ese corazón, en esa habitación, en esa casa, en esa oficina, en ese oficio.

Tú ya no eres el mismo que fuiste hace dos días, hace tres meses, hace un año. Por lo tanto, no hay nada a qué volver. Cierra la puerta, da vuelta a la hoja, cierra el círculo. Ni tú serás el mismo, ni el entorno al que regresas será igual, porque en la vida nada se queda quieto, nada es estático. Es salud mental, amor por ti mismo, desprender lo que ya no está en tu vida.

Recuerda que nada ni nadie es indispensable. Ni una persona, ni un lugar, ni un trabajo. Nada es vital para vivir porque cuando tú viniste a este mundo, llegaste sin ese adhesivo. Por lo tanto, es costumbre vivir pegado a él, y es un trabajo personal aprender a vivir sin él, sin el adhesivo humano o físico que hoy te duele dejar ir.

Es un proceso de aprender a desprenderse y, humanamente se puede lograr, porque te repito: nada ni nadie nos es indispensable. Sólo es costumbre, apego, necesidad. Pero cierra, clausura, limpia, tira, oxigena, despréndete, sacúdete, suéltate.

Hay muchas palabras para significar salud mental y cualquiera que sea la que escojas, te ayudará definitivamente a seguir para adelante con tranquilidad. ¡Esa es la vida!

Por Paulo Coelho – Novelista Brasileño

Desconegut's avatar

About lidiarbre

retorn
Aquesta entrada ha esta publicada en Sin categoría. Afegeix a les adreces d'interès l'enllaç permanent.

11 Responses to Trata de Cerrando Circulos

  1. Desconegut's avatar Jesús ha dit:

    Pues paseando por el space de Magalí, me acerco hasta este lugar. Tomo las palabras del texto: La vida está para adelante, nunca para atrás. Bueno encantado de conocerte y sigamos con una sonrisa. Desde Madrid.
    Jesús

  2. Desconegut's avatar Gloria ha dit:

    Conozco el texto.es una canto a la vida ,a la esperanza,al seguir adelante¡
    Si así hiciéramos,aprendiéramos a hacer,estaríamos más relajados.
    Cómo va todo?,recuerda que esperaré la vuelta con fotos y alegrías ,sobre todo alegrías.
    besos
    Gloria
     

  3. Desconegut's avatar yo ha dit:

    ¡¡¡ Cuantas verdades dice este texto !!!, aunque siempre ha sido esta mi filosófia de vida ( dejar atrás el pasado y desprenderse de todo lo viejo que ya no sirve ) hoy me ha hecho mucho bien leerlo. Yo estoy en una etapa de renovación pero eso no se consigue en un día y leerlo me ha reafirmado y confirmado de que voy por el buen camino. Gracias por ponerlo en tu blog.
     
     Besos mil.

  4. Desconegut's avatar Nares ha dit:

    Que razón mi niña pero que dificil es a veces.. bueno todo es cuestión de intentarlo. Beeeeessssooooosssss
    *****El hada*****

  5. Desconegut's avatar Odel ha dit:

    Cuanta razon tiene este texto y tamnbien cuan dificil es seguir y cerrar esas etapas, quizas por que estamos  acostumbrados  a guardar y a recordar viejas costumbres, sueños, objetos, lugares….. pero hay que seguir adelante y olvidarse del pasado por qu eya no existe , ogual que el furuto que tampoco existe, solo el presente e slo que cuenta en este momento aqui y ahora.
    bessitos

  6. Desconegut's avatar Carmen ha dit:

    Estupendo con los cambios, a mi me gustan mucho los cambios, me renuevan, me dan vidilla, por eso estoy ultimamente algo agobiada, hace bastante que no cambia nada alrededor, al menos positivamente…algo que me motive de nuevo y me llene de ilusiones..toi mu apaga yo…o quizás lo que sucede es que no me conformo con los cambios simples esos de un día si y al otro no, tampoco es cambiar de blog, ni de horarios, ni costumbres, yo al menos necesito algo mas contundente para notarlo en todos los sentidos y aspectos…será que estoy pidiendo mucho..?? pero llegará…seguro, todo llega a su debido tiempo…
    Un besote moza…el texto ya lo conocia, como tal esta muy bien, pero lo que de verdad importa es llevarlo a la práctica ahí esta el interés..

  7. Desconegut's avatar yo ha dit:

    Me he enterado por casualidad que las cosas vuelven a estar dificiles para tí. Pienso en vosotros continuamente y deseo que todo vaya muy bien. Te espero. Tu ánimo y tu tesón es algo que envidio y que me gustaría conseguir para mí.
     
    Besos y que pronto te tengamos de nuevo con nosotros.

  8. Desconegut's avatar Gloria ha dit:

    Mel-la,deseo que ya esté casi todo en acabando y vuelvas a "casa"pronto.Recuerda lo de "tomar aire",no lo olvides porfa.
    Un beso de esperanza
    Gloria

  9. Desconegut's avatar Magali ha dit:

    Hola guapa… ja soc aqui, a la feina… i quin gust poder entrar als espais tan rapidament i tornar a comentar.
     
    Mira sobre este tipo… (no me gusta nada, como el Bucay), te contesto en castellano pa que todo el mundo me entienda. Conocía este texto y no estoy de acuerdo. Haber, en parte si, claro que todos tenemos etapas y cambios en la vida, pero ni son faciles de asimilar ni siquiera de darse cuenta de que nos está ocurriendo. Creo que las cosas caen por su propio peso. Que antes o después, si algo está cambiando en ti o en tu entorno, esa rotura de producirá… pero por que romper todo? por qué romper fisicamente fotos o recuerdos? No hace falta y eso no necesiamente significa anclarse en el pasado. Yo me separé, fijate, un cambio importantisimo, pero aun guardo fotos y objetos mutuos, no quiere decir que me los esté mirando cada dia, ni cada mes, eso si sería malo, porque querria decir que aun quiero a esa persona, pero aun asi con el tiempo dejaria de hacerlo. Esa persona formó parte de mi vida, de mi historia y cuando remuevo muebles o cajas, si salen, pues me trae recuerdos… y que?…. pienso, ay mira, esto fue cuando tal o cual ¿por que iba a querer olvidarlo? es como si quisiera estar amnesica. Cuando un hijo se te va de casa, es un cambio importante y sin embargo no rompes nada, al contrario, te gusta ver las fotos de cuando son pequeños… sin estar llorando mientras las miras claro… que si que me ha pasado hasta que me dije: prou!. Por qué tienes que romper una relación con alguien con la que estas a gusto porque altera en parte tu vida… te compensa una cosa o la otra?… A veces solo es necesario dar un pequeño giro y seguir sin romper… Y lo mismo, el dia que se acabe esa relación caerá sola, no hace falta que la empujes. La vida va pasando y nos vamos acomodando. Yo he pasado momentos ultimamente de necesitar un cambio importante a veces, pero mi raciocinio me dice que cualquier cambio ahora a mi edad y en mis circunstancias seria para peor, que entraría en un pozo… pues como que no, me explico?… Se que cada uno habla segun le va o quiere que le vaya. Yo he pasado dias, y muchos que me leen lo saben, que me hubiese largado lejos y olvidarlo todo, pero es IMPOSIBLE… y solo queda esperar a que el tiempo ponga las cosas en su lugar. Si un dia llega algun acontecimiento en mi vida que me obligue a hacer un cambio drastico, ya apechugaré con lo que venga, que remedio… Bueno, vaya rollo he soltado, ustedes perdonen, es que vengo de vacaciones con las pilas cargadas, jajaja.
     
    Un petó. Ens truquem vale?.

  10. Desconegut's avatar Concep ha dit:

    Bé tancant cercles no és ben bé això, les coses mai es tanquen del tot, però si que hem de saber passar pàgina i no revolcar-nos en el passat, el que no pot ser no pot ser això és una cosa que hem de tenir clar i el que hagi de ser serà també és així. El passat sempre és en nosaltres però l\’hem de saber mirar com a experiències apreses per bé o per mal però ens ha portar fins al dia d\’avui pel que sigui, Les paral.leles tampoc és ben bé això perquè mai es toquen i de fet la vida és un final i un principi d\’una altra cosa no sabria trobar la metàfora correcta però jo continuo pensant que el poema de Machado té la clau: "Caminante no hay camino se hace camino al andar…………..·" per tant la vida és un anar passant camins a vegades asfaltats, altres pedragosos, altres amb corbes, altres planers però camins que es comuniquen entre ells que s\’encreuen, que ens fan anar endavant, això és el camí de la vida. Hem de saber saltar o apartar les pedres que trobem pel mig però hem d\’anar caminant per fer el camí cap endavant.
     
    Petons Lidia tendres per tu i els teus

  11. Desconegut's avatar Carmen ha dit:

    Supongo que hay que sopesar la razón y el corazón, también es cierto que no siempre se dan las circunstancias adecuadas para tomar decisiones drácticas, porque una vez tomada, deberemos ir para delante con todas las consecuencias y no siempre estamos preparados para el viaje…sin embargo yo soy de las que suele coger al toro por los cuernos cuando se me pone delante…y es lo que mas desearía ahora mismo…pero volvemos a lo mismo, no se dan las circunstancias…aunque tengo confianza de llegar a un punto en ell camino donde se abran otros…
    Besotes…

Deixa un comentari